Paarden als zenmeester

De mens heeft het paard vaak gebruikt voor de bevrediging van zijn ego. Vroeger reden alleen mensen van adel op een paard. Daarom werd het edel, of bijzonder, omdat alles wat met de adel te maken had, bijzonder was. Het paard is ook het enige dier waar ooit een olympische sport rond ontwikkeld werd. Maar horselovers weten beter. Paarden hebben iets dat ver boven dat menselijk ego staat. Ze beschikken over een heel ontwikkelde vermogen dat bij de mens duidelijk nog in de kinderschoenen staat. 

Zo maken paarden er ons van bewust dat we hogere zintuigelijke waarnemingen kunnen ervaren. Ze tonen ons het verschil tussen horen en luisteren, tussen kijken en zien. Of anders gezegd: ze leren ons de kracht van het nu kennen. En die potentie symboliseren ze zelf: een paard is 600 kilo gebundelde kracht, volledig aanwezig in het hier en nu.  Het zijn zenmeesters van het hoogste niveau.

Zo kijkt niet iedereen naar paarden. Het zijn voor veel mensen gewoon dieren die moeten gehoorzamen. We hebben er absoluut geen idee van wat er in dat grote paardenhoofd omgaat en dus vullen we het met menselijke excuses: hij is ongehoorzaam, zij daagt me uit, hij wil niet werken enz. We projecteren dan menselijke eigenschappen op hun gedrag.  Maar zo werkt het hoofd van een zenmeester niet. Zijn hoofd is leeg en zijn aandacht is aanwezig. Er zijn geen ego-, controle- of machtsgedreven gedachten. Er zijn ook geen gedachten die buiten dit moment gaan. Er is enkel voelen in het nu.

Je openstellen voor paardenkennis is een fantastische ervaring.  Sartre maakt in zijn boek ‘het zijn en het niet’ het onderscheid tussen het Zijn Voor-zichzelf en het Zijn Op-zichzelf.  Het paard is duidelijk een Zijn Voor-zichzelf.  Paarden zijn levendig, intelligent en bewust aanwezig. Ze observeren zonder enig oordeel en wanneer ze in beweging komen, zit daar altijd een persoonlijk objectief achter. Ze vermijden wat niet leuk is en gaan naar wat ze wel leuk vinden. Maar ze zoeken het niet, ze blijven in het nu. Ze maken ons bewust van een heel nieuwe emotionele dimensie.

Ik geloof niet dat paarden mensen als een vreemde soort zien. Wie liefdevol aanwezig is, word opgenomen in de kudde, een insider. Maar misschien zien ze ons niet eens als een ander wezen en zijn we gewoon deel van een veranderend energielandschap waar ze zich in bewegen.

Een van de grote lessen die een paarden ons leren is dat wat ‘jij’ wilt er niet toe doet. Ze zijn helemaal zen. Ze kennen geen schuldgevoel en toch leven ze in een collectief en geordend systeem, de kudde. Ze leven van moment op moment en leren ons dat wat ‘leeft’ oneindig veel heiliger is dan al het andere wat we kennen.

Sjonge, ik denk het telkens opnieuw… wat kunnen wij nog veel van paarden leren!

🐴❤️🐴
horselovers@rommersum 

Inspiratiebronnen: 
- Eckhart Tolle, De kracht van het NU
- Tom Bunzel, De Mystiek van Katten